Ik ben er nog!

Al een paar dagen denk ik, het is weer eens tijd voor een blog. Ik had niet door dat de vorige zolang geleden was, 19 februari alweer. 21 februari mochten de kinderen een dagje missen van school want we gingen op verrassingsbezoek. Papa werd 75 jaar en dat vond ik toch wel zo'n bijzondere leeftijd dat ik daar graag bij wilde zijn. We hadden bedacht dat we het ook niet tegen de kinderen gingen vertellen maar helaas dat plannetje mislukte. Alfredo zei zachtjes in snel Catalaans tegen de juf van Laia dat ze 21 februari niet op school zouden komen en Guillem die sprong op, gaan we naar Nederland?! Ze krijgen zoveel mee! Gelukkig konden we het voor papa wel geheim houden en een verrassing was het zeker. Het was een heerlijk flits bezoekje met gezellig uit eten met de hele familie en de verjaardag voor vrienden en familie. Wij hebben ervan genoten!

Daarna moesten Laia en ik flink aan de bak want het was bijna carnaval. Drie keer per week oefenen en toen was het eindelijk zover. De eerste optocht was om 21.30 in Malgrat de Mar, vol verwachting stonden wij klaar. En het duurde en het duurde... Ondertussen ging de muziek overal hard aan en werd de spanning Laia allemaal een beetje teveel. Om 22.10 begonnen we eindelijk met lopen, ik had het niet verwacht maar ze heeft grotendeels meegelopen én genoten! In totaal hebben we met drie optochten meegedaan. Soms ging ze even naar Alfredo als het toch te spannend was maar meestal liep ze mee en ze vond het fantastisch. Ook ik heb er echt van genoten, het was zo leuk om te doen! Volgend jaar doen we waarschijnlijk weer mee. Het was voor mij ook goed voor het gevoel ergens bij te horen. 

Hetzelfde weekend kwamen Frauke en Luc met de kinderen onze kant op. Ze hadden een hotel geboekt en een huisje hier in de buurt zodat we gezellig van alles samen konden doen maar het niet te vol werd in huis. We hebben çalcots met de gegeten, een kijkje gegeven in ons Spaanse leven, zijn natuurlijk naar het strand geweest. Echt geluk hadden ze niet met het weer maar wij hebben ervan genoten! 

Daarna moest Alfredo weer een paar dagen naar het buitenland voor werk en kwam hij de avond voor Laia haar verjaardag weer thuis. Wat Laia niet wist is dat hij gelijk mama ging ophalen van het vliegveld. Ze heeft met ons de verjaardag van Laia meegevierd. Zoals Laia zelf zei: Dat oma er was, was het grootste cadeau! 

In de meivakantie hebben we Frank en Renske op bezoek gehad en ontzettend gezellige dagen gehad. Wederom zijn we naar het strand geweest en we zijn naar Hostalric, een mooi dorpje hier in de buurt geweest. In Hostalric was een middeleeuws feest aan de gang met riddergevechten, workshops etc. Hartstikke leuk maar we waren niet de enige met het goede idee om daarheen te gaan. Natuurlijk heb ik ook paaseieren voor iedereen verstopt en op eerste paasdag ging iedereen aan het zoeken. 

Verder hebben we vooral veel en lekker gegeten :)

Ondertussen zijn er ook nog dingen in huis gebeurd, dit keer met name echt in huis. De badkamer op de beneden verdieping was niet praktisch en naar ons idee wel echt verouderd. Deze is er helemaal uitgehaald en met een nieuwe indeling weer opgebouwd. Een wereld van verschil! Zo fijn om in een frisse leuke badkamer te douchen. 

Daarnaast hebben we op de benedenverdieping (woonkamer, keuken, studio etc.) de vloer vervangen en alle deuren. Het is zo mooi geworden. De oude vloer zag er altijd een beetje viezig/rommelig uit. De voegen kwamen los te zitten en de tegels werden niet meer echt schoon. Nu hebben we een strakke schone vloer. Verder hebben we allemaal goed sluitende deuren. Wij zijn heel blij met het resultaat! 

Onder het huis zijn we nog niet verder gekomen, stap voor stap. Wel hebben we een stukje buitenmuur laten verven in een kleur die ik heel graag wilde. De tuin kan wel wat aandacht gebruiken. We hadden iemand al het onkruid laten weghalen en het zag er zoveel beter uit. Alleen hebben we steeds Nederlands weer, super goed voor de natuur maar wij kunnen het niet bijbenen zo hard groeit alles! Het heeft ook geen prioriteit in het kader van, we kunnen niet alles tegelijk. Wel heb ik courgetteplanten gepland en hoop ik daar deze zomer toch echt wel van te kunnen plukken. Van een buurvrouw hebben we allemaal kleine palmen gekregen, alleen ze zien er nog niet zo florissant uit als wat ik gehoopt had..

Op school gaat het goed. De kinderen hebben een sportdag gehad en Sant Jordi gevierd. Dat is een Catalaanse feestdag waarop alle vrouwen een roos krijgen en alle mannen een boek. Laia is naar een chocolademuseum in Barcelona geweest en ze hebben allebei opgetreden in het theater. Hier hebben ze maanden voor geoefend, heel fijn dat er ook theaterlessen zijn op school, zo belangrijk! Helaas was Alfredo ook net die dagen weer naar het buitenland voor werk maar ik heb genoten voor twee. Zo trots als ik ze daar tussen alle Spaanse kinderen zie staan op het podium. Ook zijn ze een keertje overgebleven. Dit vonden wij heel fijn, een dag niet op de klok te letten en steeds op en neer te rijden. De kinderen vonden het iets minder een succes maar als het moet dan is het wel prima, eigen woorden vaan Guillem. 

En dan was er nog de stroomstoring. Alfredo was 's ochtends naar Zweden vertrokken voor werk. Toen ik 's middags met de kinderen thuis kwam hadden we geen stroom. In eerste instantie had ik nog wel internet. Op de buurtapp las ik dat heel Spanje, Portugal en Andorra geen elektriciteit meer hadden. En toen viel ook het internet uit. Eerlijk gezegd vond ik het in eerste instantie wel even spannend. Ik kon mij niet voorstellen dat het een gewone stroomstoring was. Opeens realiseer je je dan hoe afhankelijk we zijn. En met Alfredo in Zweden, niet zo'n goede timing. Maar ook vrij snel kon ik dat weer los laten en hebben we een gezellige middag gehad. Uiteindelijk hadden wij geluk en alweer na twee uur stroom, mijn schoonouders moesten nog 12 uur langer wachten. 

Zoals jullie lezen hebben we weer genoeg gedaan. De eerste acht maanden waren intens met alles. Al het bezoek, onze eigen tripjes, al het regelwerk, verbouwingen in en om het huis, Alfredo een andere baan en dan heb ik het nog niets eens over het hele wenproces in Spanje, de taal, de kinderen naar school, allemaal andere producten, ander ritme etc etc. Het was tijd om het rustiger aan te doen. We hebben dus ook heel bewust ervoor gekozen om een seizoensplek op een camping te nemen. Het is zo'n 45 minuten rijden van ons huis dus we kunnen er elk weekend heen. Voor Pasen waren de kinderen een week vrij en zijn we ook naar de camping gegaan. Het is heerlijk. Even helemaal niets, gewoon met zijn vieren, spelletjes spelen, veel buiten zijn, zwemmen (verwarmd) etc. Een hele goede beslissing!

En last but not least, we hebben 14 jaar verkering vandaag :)