Ons plekje in Spanje

Waar we tijdens de vorige post nog een hele vakantie voor ons hadden voelt die nu alweer even geleden. We hebben ontzettend genoten van de weken in Nederland. Alle tijd om mensen te zien, heel veel spelen met vriendjes en vriendinnetjes uit de buurt en gewoon boodschappen bij de AH, toerist in eigen land en op de fiets alle kanten op. Het was vooral ook heel luxe om bij iedereen uitgenodigd te worden. En heel Nederlands dat (bijna) elke barbecue werd vergezeld door een regenbui, de ene keer wat harder dan de andere keer. Het was fijn en op een gegeven moment was het ook weer goed voor mij, ik kreeg zin om weer in Spanje te zijn. Het enige stomme blijft toch wel afscheid nemen. 

Inmiddels zijn de kinderen aan hun vijfde week van de zomervakantie begonnen en voelt school ver weg maar Guillem en Laia hebben gewoon een heel schooljaar in het buitenland afgerond. Dat was voor ons beiden echt een moment om bij stil te staan. we zijn zo trots dat ze dit hebben gedaan. In het begin was het allemaal nog heel spannend en pittig. De hele dag in een klas, luisteren naar de juf en eigenlijk nog niets echt begrijpen. Wat was het anders toen als je het vergelijkt met nu. Voor schooltijd zijn ze altijd op straat aan het voetballen. Ik zag Guillem vaak kijken en wist dat hij mee wilde doen, maar het durven vragen was een grote stap. Tegenwoordig als we aankomen roept Guillem, ik ga voetballen, en weg is hij. Laia wacht wat meer af, maar als we uit school komen heeft ze altijd hele verhalen over wat ze met wie heeft gedaan. Daarnaast vindt zij het heel leuk om Catalaans te praten en steeds vaker laat ze dat ook thuis horen. 

Al een paar dagen denk ik, het is weer eens tijd voor een blog. Ik had niet door dat de vorige zolang geleden was, 19 februari alweer. 21 februari mochten de kinderen een dagje missen van school want we gingen op verrassingsbezoek. Papa werd 75 jaar en dat vond ik toch wel zo'n bijzondere leeftijd dat ik daar graag bij wilde zijn. We hadden bedacht dat we het ook niet tegen de kinderen gingen vertellen maar helaas dat plannetje mislukte. Alfredo zei zachtjes in snel Catalaans tegen de juf van Laia dat ze 21 februari niet op school zouden komen en Guillem die sprong op, gaan we naar Nederland?! Ze krijgen zoveel mee! Gelukkig konden we het voor papa wel geheim houden en een verrassing was het zeker. Het was een heerlijk flits bezoekje met gezellig uit eten met de hele familie en de verjaardag voor vrienden en familie. Wij hebben ervan genoten!

En winter in Spanje is net even iets minder winter dan in Nederland al is het soms ook hier koud. Er zijn een paar dagen geweest dat het 's nachts vroor. Niet hier boven bij ons op de berg maar wel beneden in het dorp. Er zitten dagen tussen dat de temperatuur niet boven de 10 graden komt maar meestal is het overdag zo tussen de 10 en 15 graden met soms een uitschieter naar net iets meer. 

Ik was gebleven bij de dag voor het kerstoptreden, het voelt een eeuwigheid geleden. Het kerstoptreden was vooral heel schattig. Ze stonden ertussen alsof ze nooit anders hebben gedaan.

Terwijl ik dit schrijf zit ik heerlijk in een schreeuwparadijs... Guillem heeft een feestje. Het is een soort Monkey Town maar dan 10x zo klein. Guillem geniet, ik wat minder.. In Spanje is het heel normaal dat ouders ook blijven. Hier is het niet direct nodig maar Guillem vindt het met de taal toch wel fijn als ik nog in de buurt ben. Terwijl het zo goed gaat! Wij verbazen ons regelmatig over zijn uitspraak en zijn woordenschat.